Voor live art festival LA Breda schrijf ik een serie artikelen. In aanloop naar het festival sprak ik met kunstenaars over o.a. hun drijfveren en creatieve proces. Met performance kunstenaar Jija Sohn ging ik in gesprek over haar solo Tamago: Dit artikel is eerder verschenen op: https://www.labreda.nl/backstage/ JIJA SOHN | TAMAGO Ik ontmoet Jija in de Stokvishallen, om de hoek bij Podium Bloos in de Belcrum waar straks de voorstelling plaats zal vinden. Ze heeft net een doorloop achter de rug en komt breekbaar en timide over. In ons gesprek ontdek ik dat ze dat allesbehalve is. En dat haar performance ‘Tamago’ juist daar over gaat. Het roer om
Jija Sohn (Japan, 1982) gooide, voor haar gevoel, op het nippertje het roer om. Ze was 27 en had al een opleiding toegepaste taalkunde achter de rug toen ze zich meldde bij SNDO in Amsterdam, een opleiding tot choreograaf. Jija stond toen al een tijdje voor de klas, maar het lesgeven gaf haar niet genoeg voldoening en ze was altijd op zoek naar mogelijkheden om te dansen. Het was een innerlijke drang. Ze had geen idee wat haar precies te wachten stond, maar volgde haar intuïtie: “Om heel eerlijk te zijn kwam ik er tijdens mijn auditie pas achter dat het om choreografie ging. Ik wist niets over choreografie, maar ik heb het maar gewoon gedaan. Ik had geen keus.” Verdrietig Jija studeerde in 2015 af met ‘Tamago’ (ei), de solo is een zoektocht naar ‘verwilderde’ vrouwelijkheid. Het is haar bildungs-werk: de performance waarin ze de vrouw werd die ze nu is. In haar werk is culturele diversiteit en de rol van de vrouw een belangrijk thema. Zelf hecht ze tegenwoordig veel minder aan wat de maatschappij van haar verlangt en heeft ze de culturele kaders losgelaten. Jija laat zich niet langer definiëren door zaken als leeftijd, geslacht, beroep of het land waar ze woont. Toen ze begin dertig was, verlangde ze naar een relatie, een kind, intimiteit, ergens thuishoren. Een onmogelijke situatie, want ze was alleen. “Ik was zo verdrietig.” Vanuit die worsteling ontwikkelde ze ‘Tamago’ en rukte zich los van alle conventies en maatschappelijke verwachtingen. Nu, drie jaar later, begrijpt ze het concept past echt, zegt ze zelf. “Door de afstand die ik nu heb, is de solo minder persoonlijk, waardoor ik beter kan kijken naar het materiaal. Door het nu opnieuw te spelen, kan ik het stuk verdiepen en heb ik meer te geven aan mijn publiek.” Dat is de meerwaarde van het hernemen van ‘Tamago’. Barbie In de voorstelling werkt Jija met dromerige beelden die langzaam plaatsmaken voor een rauwe realiteit. De balen hooi die een visueel landschap vormen, worden onderdeel van haar fysieke spel. Gaandeweg ontdekt een vrouw de rauwe en wilde kant van zichzelf en komt tot de conclusie dat ze desondanks haar vrouwelijkheid niet los hoeft te laten. “Om dat te benadrukken gebruik ik Barbie ook als metafoor: krachtig zijn is niet alleen voorbehouden aan mannen. Je kunt sterk en onafhankelijk zijn mét al je vrouwelijke kwaliteiten.” Balen hooi In deze weken voor het festival is ze hard aan het werk. De performance staat grotendeels, maar haar uithoudingsvermogen nog niet. Het is een performance die fysiek veel vergt en dus gaat ze hardlopen, zwemmen en doet ze push-ups. De balen hooi waarmee Jija werkt, zijn zowel haar vriend als haar vijand. Ze moet altijd weer even over de drempel heen om zich helemaal te geven, want het samenspel is zwaar. “Ik wil het hooi eerst niet eens aanraken, omdat ik weet dat het pijn gaat doen. Maar ik weet dat ik hier doorheen moet.” Het is ook angst: als ze eenmaal die drempel over is, heeft ze namelijk geen remmingen meer. Daarnaast is het zoeken naar de juiste staat van zijn: een bepaalde gevoeligheid, de juiste omstandigheden creëren. Wegzakken in eenzaamheid, verlangen naar intimiteit. Ze moet zelf opnieuw op zoek naar die gevoelens uit een periode die ze achter zich heeft gelaten. Overwinningsdans In tegenstelling tot wat de thematiek misschien doet vermoeden, zoekt Jija de zwaarte niet op. Stuntelig, absurd en vol dubbele standaarden. “Een hilarisch ritje in de achtbaan”, noemden haar vrienden ‘Tamago’. De voorstelling die verstild begint, eindigt als een groot feest waar tien dansers uit de omgeving Breda aan meedoen. “Het als een overwinningsdans. Alles is goed nu, ik wil vieren dat ik hier ben en iedereen hoort daarbij.” Tamago van Jija Sohn is op vrijdag (reeds uitverkocht) en zaterdag te zien op LA Breda in de Stokvishallen (boven). Meer info: www.jijasohn.com Comments are closed.
|
Archives
July 2019
Categories |